Αντικομμουνιστικά Μουσεία σε πρώην σοσιαλιστικές χώρες

(από το φύλλο Ιουλίου του "Οδηγητή")

Στη Βουδαπέστη «το σπίτι του τρόμου». Στην Πράγα το «Μουσείο του Κομμουνισμού». Στην Ουκρανία η κυβέρνηση συζητά τη δημιουργία ενός ακόμα μουσείου αντικομμουνιστικής προπαγάνδας. Ο Οδηγητής παρουσιάζει και αποκαλύπτει την πιο «επιστημονικοφανή» εκδοχή αντικομμουνισμού.

Στην πράξη τα αντικομμουνιστικά μνημόνια...

Η προσπάθεια ποινικοποίησης της κομμουνιστικής ιδεολογίας από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα της Ευρώπης δεν έμεινε στα χαρτιά του συμβουλίου της Ευρώπης και του Ευρωκοινοβουλίου, αλλά προωθείται σθεναρά στην πράξη. Σταθερά και μεθοδευμένα ξαναγράφονται τα ιστορικά γεγονότα, επιχειρείται η ταύτιση του κομμουνισμού με το φασισμό. Οι σχεδιασμοί της αστικής τάξης στοχεύουν ιδιαίτερα στα πρώην σοσιαλιστικά κράτη της Ανατολικής Ευρώπης, εκεί όπου η ιστορική μνήμη είναι ακόμη ζωντανή και για την πλειοψηφία η σύγκριση του επιπέδου ζωής πριν και μετά την παλινόρθωση του καπιταλισμού συνηγορεί ξεκάθαρα υπέρ του σοσιαλισμου. Ιδιαίτερα σε αυτές τις χώρες η αστική τάξη αισθάνεται έντονη την ανάγκη της τρομοκράτησης του πληθυσμού, της αλλοίωσης του σοσιαλισμού στη συνείδηση του. Επιστρατεύει κάθε μέσο για να σβήσει όποια θετική ανάμνηση ή νοσταλγία από τους λαούς, ενώ για τη νεολαία ο στόχος είναι ξεκάθαρος, να δεχτεί ως δεδομένο τη διαστρέβλωση και το ψέμα για το σοσιαλισμό. Χαρακτηριστικότερα τεκμήρια δεν θα μπορούσαμε να δούμε, παρά τα αντικομμουνιστικά μουσεία που φυτρώνουν σαν μανιτάρια πλέον στην Ανατολική Ευρώπη.

Οι διαφημιστικές τους καταχωρήσεις βρίσκονται παντού στην πόλη (σε οδηγούς, γραφεία ξεναγών, ρεσεψιόν ξενοδοχείων). Στην Πράγα και η ίδια η διαφήμιση του «μουσείου» προδιαθέτει για το επίπεδο του. Μουσείο του κομμουνισμού «πάνω από τα …Μακ Ντόναλντ και δίπλα από το καζίνο», έτσι για να δηλώνει ξεκάθαρα σε όποιον είχε αμφιβολίες ποιες «αξίες» επικράτησαν με την ανατροπή του σοσιαλισμού.

Βέβαια δεν έγινε προχειροδουλιά, ούτε λυπήθηκαν έξοδα. Τα χρήματα βρέθηκαν από τον κρατικό προϋπολογισμό (που για τέτοια πράγματα έχει περιθώρια) αλλά και τη χορηγία ευαγών ιδρυμάτων όπως του Σόρος, ΜΚΟ κα. Ιδιαίτερα το υπερλούξ μουσείο της Βουδαπέστης (τρεις όροφοι, πανάκριβος εξοπλισμός) αποτελεί τρανή απόδειξη ότι το σύστημα ποντάρει πολλά σε αυτήν την υπόθεση.

«Το σπίτι του τρόμου» στη Βουδαπέστη είναι εξαιρετικό δείγμα της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας. Ιδρύθηκε το 2002 με την υποστήριξη του πρωθυπουργού της Ουγγαρίας Βίκτωρ Ορμπαν. Οι εμπνευστές του με δέος ανακοινώνουν, ότι το κτήριο, που τώρα στεγάζει το μουσείο, είχε αξιοποιηθεί τόσο ως έδρα των Ούγγρων Ναζί, όσο και ως Γραφείο Κρατικής Ασφάλειας για τους σοβιετικούς. Η επιβλητική πρόσοψη του κτηρίου, όσο και η πολυτελής είσοδος με το κόκκινο αστέρι πλάι στο βελωτό σταυρό των Ούγγρων Ναζί μας προϊδεάζουν για το τι θα ακολουθήσει.

Ακόμη και σε έναν ανυποψίαστο επισκέπτη, δεν μπορεί παρά να φανεί περίεργο ότι μόλις 3 από τις 33 αίθουσες του «αποκαλυπτικού» μουσείου είναι αφιερωμένες στις φρικαλεότητες των Ναζί, ενώ οι υπόλοιπες αφιερώνονται στην παρουσίαση του «αποτρόπαιου» σοσιαλιστικού καθεστώτος. Διόλου τυχαίο. Αίθουσα 1η : «Διπλή κατοχή», αίθουσα 2η : «Οι Ούγγροι Ναζί», αίθουσα 4η : «Αλλαγή στολής»!

Ποιας στολής; Το ενημερωτικό φυλλάδιο μας πληροφορεί: «Το ΄39 οι Ναζί αριθμούσαν πάνω από 300.000 μέλη. Κάθε τρίτος εργαζόμενος της Βουδαπέστης τους στήριζε... Το Κομμουνιστικό Κόμμα αριθμούσε μοναχά κάποιες εκατοντάδες μέλη... Μετά το Β’ Παγκόσμιο το ΚΚ απέκτησε πρόσβαση στα αρχεία μελών του κόμματος των Ναζί... » συνεπώς, συμπεραίνουν, το ΚΚ στρατολόγησε τα μέλη του από τους Ναζί αρκούμενο σε μια απλή δήλωση μεταμέλειας από αυτούς. Η δικτατορία συνεχίστηκε! Ετσι απλά, αναπόδεικτα, φορτώνεται η φρίκη του φασισμού στους κομμουνιστές. Ο επισκέπτης είναι πλέον προκατειλημμένος, ψυχολογικά έτοιμος να δεχτεί την περίτεχνα πλασαρισμένη ιστορία του «κόκκινου τρόμου». Πρώτος σταθμός τα Γκουλάγκ, όπου με βάση το φυλλάδιο, στέλνονταν άκριτα για καταναγκαστικές εργασίες αθώοι Ούγγροι πολίτες! Τα δεδομένα αντιφατικά, αρχικά πληροφορούμαστε για 3-5 χιλιάδες, που ύστερα γίνονται εκατοντάδες χιλιάδες και τέλος εκατομμύρια. Κάπου βέβαια, αναφέρεται ότι στα Γκουλάγκ στέλνονταν οι εχθροί του καθεστώτος, πρώην πολιτικοί ηγέτες, υπουργοί. Ενώ οι φωτογραφίες στους τοίχους κάθε άλλο παρά ταλαίπωρους απεικονίζουν. Ακολουθεί η αναπαράσταση της καθημερινότητας, με φωτεινούς πίνακες της σοβιετικής περιόδου να παρουσιάζουν την εργασία, την αναψυχή, την μελέτη και τον αθλητισμό, όλα διαθέσιμα στους απλούς Ούγγρους πολίτες. Ωστόσο, μας θυμίζουν οι εμπνευστές του μουσείου, όλα αυτά δεν είχαν καμία αξία, διότι όλοι βρίσκονταν υπό παρακολούθηση, ήταν «ανελεύθεροι». Το πάνω χέρι είχαν οι Σοβιετικοί σύμβουλοι και η Ασφάλεια. Η παραπάνω «ανυπόφορη» για το λαό κατάσταση οδήγησε, όπως θα αναμενόταν, σε αντίσταση.

Για το πόσο ήταν πράγματι ανυπόφορη η κατάσταση, μπορούμε να κρίνουμε από τη μαζικότητα της αντίστασης. Τα δεδομένα μιλούν από μόνα τους. Οι κατηγορούμενοι για αντισοβιετική δράση έφταναν συνολικά τα 300 άτομα. Στην Πράγα εξάλλου, στο αντίστοιχο μουσείο, με πολύ στόμφο παρουσιάζεται το δωμάτιο του τρόμου με δίκες δώδεκα όλων κι όλων αντιφρονούντων δίπλα σε ένα ομοίωμα τους τείχους του Βερολίνου.

Η ευρηματικότητα σπάει κόκαλα: χάρτες τυπωμένοι σε μοκέτες, ασανσέρ με προβολή (μη χάνουμε χρόνο κατά την ξενάγηση!) τηλέφωνα στο διάβα του επισκέπτη όπου όταν σηκώνεις το ακουστικό ακούς «αθώες» ανθρώπινες ιστορίες θυμάτων του κομμουνισμού, οθόνες ατομικές με ακουστικά που βλέπεις βίντεο. Αλλωστε στοκ από τη CΙΑ υπάρχει μπόλικο, εξαγορασμένοι διαφωνούντες αρκετοί, όπως και οικογένειες παλιών καπιταλιστών και αστών που ποτέ δεν συμβιβάστηκαν με το γεγονός ότι οι πισίνες και τα πλούτη τους έγιναν λαϊκή περιουσία και κτήμα όλων.

Στο ίδιο πνεύμα συνεχίζεται η περιήγηση στα υπόλοιπα δύο επίπεδα. Τα δεδομένα αμφισβητήσιμα και λιγοστά, τα μέσα ψυχολογικής επίδρασης ποικίλα. Πολυτελείς αίθουσες, πολύμορφα εφέ προσπαθούν να μας πείσουν για την αστυνόμευση, την έλλειψη δημοκρατίας και δικαιοσύνης και αν δεν συμμορφωθούμε μας υπόσχονται μπουντρούμια-φυλακές και βασανιστήρια.

Τα δωράκια-αναμνηστικά στην έξοδο αυτών των μουσείων όπως οι μορφές του Λένιν ή του Στάλιν σε κέρινο αγαλματάκι ή η αγαπημένη όλων των λαών Μασκότ των ολυμπιακών της Μόσχας Μίσα να κρατά Kαλάσνικοφ, σε έκδοση σημειωματάριου.

Οι εκδρομές που διοργανώνουν οργανωμένα τα σχολεία και στις δύο πρωτεύουσες της Ανατολικής Ευρώπης φαίνεται δεν τους ικανοποιούν μιας και υπάρχει προβληματισμός ότι γενικά η νεολαία δεν δείχνει και πολύ ενδιαφέρον να επισκεφτεί «τα εν λόγω» μουσεία.

Γιατί όμως όσα προσπάθησαν να μας παρουσιάσουν για το σοσιαλισμό μοιάζουν τόσο με την καπιταλιστική πραγματικότητα που βιώνουμε; Γιατί επενδύουν τεράστια ποσά στην εκστρατεία κατά του υπαρκτού σοσιαλισμού; Μήπως «το σπίτι του τρόμου» είναι ο χώρος που προσπαθεί η αστική τάξη να εγκλωβίσει τους λαούς για να μη βρουν το δρόμο προς την απελευθέρωσή τους από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, το δρόμο προς το σοσιαλισμό;

Το είπε άλλωστε και ο κυριότερος εκφραστής των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, το «πρότυπο» ελευθερίας και δημοκρατίας σε εκδήλωση για τα θύματα του κομμουνισμού, συνδέοντας τον υπαρκτό σοσιαλισμό με το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη «το κακό είναι ακόμα ζωντανό και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε» (Τζορτζ Μπους, 12/06/07)

Τους ενοχλεί ότι πολύ περισσότερο σήμερα έχουν να κάνουν με ΚΚ και λαούς που έχουν την πείρα από τις προσπάθειες ανατροπής του σοσιαλισμού. Η πολύτιμη πείρα της ταξικής πάλης (από το τι έχασαν οι λαοί από την ωμότητα που έδειξαν οι «δημοκράτες» του καπιταλισμού) είναι πλούσια. Φοβούνται τη δύναμη των λαών και τη νομοτελειακή ανατροπή της εξουσίας τους γι’ αυτό χρησιμοποιούν κάθε όπλο που κατέχουν (τέχνες, πολιτισμό, ΜΜΕ και εκπαίδευση). Είναι δεδομένο ότι οι λαοί θα επιβεβαιώσουν τους φόβους τους αφού με την πάλη τους μπορούν να επιβάλλουν έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, το σοσιαλισμό.