Σωτηρία Βασιλακοπούλου

Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά για την Σωτηρία.

Μας φάνηκε όμως ότι ο elliot afanas τα είπε όλα.

Εμείς απλά προσθέτουμε πως όταν το παράδειγμα της Σωτηρίας ακολουθηθεί από την πλειοψηφία των σημερινών συναδέλφων, όταν οι φοιτητές το σύνθημα "φοιτητές - εργατιά" είναι αποφασισμένοι να το υπηρετήσουν όσο και η συνεδέλφισσα Σωτηρία, τότε και μόνο τότε θα γίνουμε ικανοί να κερδίσουμε μάχες/να έχουμε κατακτήσεις, που σήμερα ούτε μπορούμε να τις φανταστούμε...



the elliot afanas blog - "Για να ανθίσει η ζωή!":

έφτασε -χτες- 28 ιούλη. σαν χτες ήταν που δολοφονήθηκε από τα σκυλιά της εργοδοσίας, τα οποία όπλισε η ίδια η κυβέρνηση, το ίδιο το σύστημα, μια νεαρή ΚΝίτισσα, η Σωτηρία Βασιλακοπούλου. είχα σκεφτεί να μη γράψω κάτι γι' αυτό. τα λόγια όλων των υπόλοιπων συντρόφων και στο νετ και αλλού, καθώς και οι ανακοινώσεις της ΚΝΕ, του ΚΚΕ, οι εκδηλώσεις μας μου φαίνονταν αρκετές. τίποτα δεν είναι ποτέ αρκετό για μια τέτοια θυσία, θα μου πεις. αλλά γενικά, δεν μου πολύ-αρέσουν τα "εις μνήμην". ωστόσο αποφάσισα να γράψω κι εγώ κάτι, εσωτερική η ανάγκη.

τότε -το 1980- εγώ ήμουνα αγέννητος. πρωτοέμαθα για την ιστορία αυτή πριν μερικά χρόνια ξεφυλλίζοντας ένα αλμανάκ. από τότε (κι ας μην είχα γνωρίσει ακόμα το ΚΚΕ) η φωτογραφία της δολοφονημένης φοιτήτριας -και μόνο η θέα αυτής- ανέβαζε πάντα έναν κόμπο στο λαιμό μου. κάτι μέσα μου έδειχνε το μεγάλο άδικο από τότε κι ας μην το πολυκαταλάβαινα ακόμα καλά. η εικόνα της Σωτηρίας, η κλασική αυτή φωτογραφία της με το πουκαμισάκι της, τα γυαλιά της και πάνω απ' όλα η τόσο γαλήνια μορφής τριγυρνούσε στο μυαλό μου. κι εκεί καταλάβα ότι μια τέτοια αδικία δεν έπρεπε να μείνει ασυγχώρητη.

η συντρόφισσα (αν μου επιτραπεί να αυτοαποκληθώ σύντροφός της) Σωτηρία Βασιλακοπούλου έγινε ηρωίδα σε μια εποχή που δεν ήταν για ήρωες. στην "ομαλή" μεταπολιτευτική ελλάδα του, όταν οι υπουργοί του καραμανλή (του παλιού) κόμπαζαν πως τάχα κατήργησαν την ταξική πάλη και επέτυχαν τη "συμφιλίωση" η θυσία της Σωτηρίας έδειξε πως η ταξική πάλη υπάρχει, θα υπάρχει και θα μείνει ανειρήνευτη μέχρι την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς.

από το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας "ριζοσπάστης" της 30ης ιούλη 1980 αντιγράφω:

"η νεολαίισα Σωτηρία Βασιλακοπούλου έπεσε στο πιο προχωρημένο και τιμητικό φυλάκιο της ταξικής πάλης για τη ζωή και τη λευτεριά: στις πύλες ενός εργοστασίου -της ΕΤΜΑ- που όπως και σε άλλα τα μονοπώλια και το κράτος τους προσπαθούν να κρατούν τους εργάτες τους σε στεγανή απομόνωση από κάθε δημοκρατική ιδέας και κίνηση. γιατί; γιατί ξέρουν πως η εργατιά όταν παίρνει συνείδηση του λιονταρίσιου δυναμικού της εξυπηρετεί άμεσα τα συμφέροντά της, αλλά και συσπειρώνει γύρω της όλα τα άλλα λαϊκά στρώματα ενάντια στην αδικία, την υποδούλωση, την εκμετάλλευση...."

η κυβέρνηση της εποχής (ΝΔ - υπό το ράλλη το νεώτερο, ο καραμανλής ο πρεσβύτερος είχε ήδη γίνει πρόεδρος - τρομάρα του) δέχτηκε άλλο ένα ισχυρό πλήγμα από τη βίαιη δολοφονία της άτυχης φοιτήτριας. όλα τα κυβερντηικά ΜΜΕ, οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες και η κρατική ραδιοτηλεόραση προέβαλλαν την εκδοχή του "τροχαίου", απογυμνώνοντας το γεγονός πλήρως από όλη την περιβάλλουσα κατάσταση, δηλαδή την απεργία, τη μεγάλη κινητοποίηση της ΚΝΕ στο εργοστάσιο, το γεγονός ότι η Σωτηρία προσπάθησε να πλησιάσει τους εργάτες που βρίσκονταν στο πούλμαν για να τους μιλήσει για τα δίκια τους, ενώ οι εργοδοσία προσπαθούσε να τους αποκαρύνει άρον - άρον. μάλιστα, ο υφυπουργός προεδρίας της κυβέρνησης τσαλδάρης εξαμάνη κατά τη διάρκεια ενημέρωσης των πολιτικών συντακτών όταν ένας συντάκτης του "ρ" μίλησε καθαρά για δολοφονία. "σταματήστε τη λέξη δολοφονία. εσείς δολοφονείτε κάθε μέρα στο αφγανιστάν" είχε πει μεταξύ άλλων ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. γιατί έτσι ξέρουν μόνο να απαντούν εκείνοι.

ευτυχώς που ο λαός δε μάσησε το κουτόχορτο που του προσέφερε τότε η κυβέρνηση. τη δολοφονία της Σωτηρίας ακολούθησε απεργία στο εργοστάσιο που δολοφονήθηκε και αναρτήθηκαν μαύρες σημαίες. την επόμενη μέρα από άκρη σε άκρη της ελλάδας διοργανώθηκαν τεράστιες λαϊκές συγκεντρώσεις. όχι μόνο για να την τιμήσουνε, αλλά και για να δώσουν το σύνθημα για νέους πιο μαζικούς και πιο διεκδικητικούς αγώνες.

η Σωτηρία ήθελε να ζήσει. γι' αυτό το πράγμα ονειρευόταν, γι' αυτό πάλευε στη σύντομη ζωή της. κι επειδή ακριβώς ήθελε να ζήσει, συνεχίζει να ζει μέσα από εμάς και τους αγώνες μας. μέσα από τους αγώνες της νεολαίας, των φοιτητών, των εργατών, κάθε ανθρώπου που παλεύει για να σπάσει τα δεσμά του. σχεδόν 30 χρόνια μετά η θυσία της ζει και η Σωτηρία έχει τοποθετηθεί στο πάνθεον εκείνο των ηρώων των κοινωνικών αγώνων στην ελλάδα μαζί με το Λαμπράκη, τον Πέτρουλα και άλλους. όχι απλά σαν φωτεινό παράδειγμα, αλλά σαν κίνητρο για να συνεχίσουμε να παλεύουμε για τη ζωή και την ελευθερία.

στους αγώνες που έρχονται... μέχρι την τελική νίκη!

(ακολουθούν αποκόμματα από τα φύλλα του ριζοσπάστη των ημερών που ακολούθησαν. τα πρώτα 2 είναι τα εξώφυλλα της εφημερίδας τις 2 επόμενες ημέρες. ακόμα στιγμιότυπα από τα σχετικά ρεπορτάζ του "ρ" στις πιο μέσα σελίδες - οι φωτογραφίες είναι σε σμίκρυνση. πιέστε κλικ για να τις δείτε σε μεγάλη ανάλυση. ίσως θα ήταν προτιμότερο το δεξί κλικ κι "αποθήκευση ως...", αφού τις έχω σε όσο πιο μεγάλη ανάλυση μπόρεσα και είναι ιδιαίτερα βαριές)